καταρραστωνεύω

καταρρᾳστωνεύω (Α)

είμαι τελείως αδρανής, δεν κοπιάζω καθόλου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ῥαστωνεύω (< ῥαστώνη «ανακούφιση, ευκολία»)].